(Geschreven 2013)

​

Twee longen eruit, hopsa twee nieuwe tweedehandsjes erin, even bijkomen en ladieda het leven gaat weer verder.

     

 

En zo ging het verhaal dus niet, want sprookjes bestaan niet.

Een urenlange operatie, vele extra operaties, duizend complicaties en vaak kantje boord, dat is de realiteit.

​

8 maanden later verlaat ik het ziekenhuis. Niet om lekker naar huis te gaan, maar de weg naar huis gaat eerst nog langs een revalidatiecentrum. Het feit is namelijk dat ik na maanden ziekenhuisverblijf geen spier meer over heb in mijn lichaam. Zonder spieren kun je, juist, niets dus. Ik ben een petieterig mensje geworden zonder spierkracht. Ik noem mijzelf liefkozend Bambi. Net als Bambi zak ik regelrecht door mijn benen als ik zelf moet opstaan.

Na 4 maanden revalideren ben ik weer iets mobieler en mag ik het pand verlaten.

​

Er zijn weer wat spieren gekweekt en op mijn lijf zit weer wat dat vet genoemd mag worden.

Na 1 jaar en 3 maanden in het ziekenhuis en revalidatiecentrum ga ik weer naar huis. Dag stinkende gangen, dag overgare worteltjes en salmonella-vrije gortdroge kip, dag heftige verhalen. Ik ga nog niet naar huis-huis, maar eerst ga ik nog landen bij mijn vader thuis.

Wanneer we de straat inrijden word ik overmand door emoties. Eindelijk terug.

​

Voor mijn neus wappert een groot aantal vlaggen. Ik bedenk welke feestdag het kan zijn. Vrij snel valt het kwartje, het is voor mij gedaan. Alle buren hebben hun vlag voor mij gehesen. Tranen rollen over mijn wangen. Wat een gebaar.

Wanneer ik het huis binnenstap struikel ik bijna over de berg post bij de voordeur. Bergen kaartjes met mijn naam erop liggen op mij te wachten.

​

Lezend plof ik op de vertrouwde bank. Heerlijk om weer te kunnen leven volgens mijn eigen regels. Ik ben er nog niet helemaal, maar wat is het al fijn weer in mijn eigen wereld te zitten.

Met mijn ontbijt zit ik aan de eettafel. Ik tuur naar buiten. Er lijkt niets veranderd te zijn in ruim een jaar, maar toch voel ik me vreemd en onwennig.

​

Erg fijn die nieuwe longen, maar vertel eens; wie heeft voor mij de handleiding van mijn nieuwe leven?