top of page
Sushi lunch.jpg

lekker leefbaar

Wist je dat?

 

-Ik toen ik nog Pulmonale Hypertensie had ik een vochtbeperking had van 1,5 liter per dag?

-Ik dat toen belachelijk weinig vond?

​

What's up doc?

Je herinnert je het vast ook nog wel, die dag dat je na je transplantatie eindelijk het ziekenhuis weer mocht verlaten.

Daar ging je met je nog niet herstelde lijf, je hoofd nog vol met gedachtes en je tas vol met medicatie én een berg folders.

Dagelijks%2520aanbevolen%2520hoeveelheid
IMG_2825_edited.jpg

Psychische hulp na transplantatie

Señorita de Nerée, wij hebben ontdekt dat u Hypertensión Pulmonar heeft’.

 

Ik: ‘Ah, muy bien doctor, iets met de longen dus? Valt me mee.

Een puffertje of zoiets en opgelost toch?

Een kijkje in de keuken.....jpg

 drink

voor

schrift

Van jaren slechts maximaal 1,5 liter vocht per dag mogen drinken als PH-patiënt naar jaren slechts maximaal 1 liter vocht mogen drinken als longgetransplanteerde nierdialysepatiënt, naar uiteindelijk 2,5-3 liter vocht moeten drinken als long- én niergetransplanteerde; het klinkt ingewikkeld en vermoeiend.

 

Ik kan je verklappen: dat vind ik het ook.

Drinkbeker? Weet u het?.jpg

De Noodtas

De begintune van ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ vat mijn leven als patiënt best wel lekker samen: ‘De tijd van onbezorgdheid is voorbij, vandaag begint de lange weg naar morgen’ en ‘nee het leven spaart je niet, soms geluk en soms verdriet’.

 

De start van je leven als patiënt is het definitieve einde van je onbezorgde leven en het begin van onzekere tijden gepaard met een hoop zorgen en tranen. Althans; dat is mijn ervaring en ik zal zeker niet de enige zijn die dit zo ervaart.

Image by Garo Uzunyan
Image by Dollar Gill

Ik maak een andere keus, dr. Reus

Wanneer je niet tevreden bent over een kapper ga je liever voortaan naar een andere kapper.

En je brood koop je het liefst waar ze de lekkerste broden bakken, maar waar ze ook nog eens erg klantvriendelijk zijn.

Waarom zou het in een ziekenhuis anders zijn?

Door de ogen van.jpg
Image by Daniil Kuželev

Door de ogen van...

Ziek zijn lijkt vaak om de patiënt te gaan, maar ziek zijn doe je nooit alleen. Behalve jijzelf worden natuurlijk ook jouw familie en je vrienden getroffen door jouw ziek zijn. 

Terwijl de rol van familie en vrienden zo groot is, blijft hun belangrijke- en fijne rol jammer genoeg vaak zo onzichtbaar. Mijn vriendinnen zijn mijn grote trots. Graag laat ik mijn vriendinnen daarom ook aan het woord. 

Wie:

​

 

Carlijn Heersmink-Hekman

Door de ogen van 2.jpg

Coosje

en de genees

kunde puppies

                         Juli 2019

 

​

Het is dinsdagochtend en ik bevind mij in het VUmc.

Dat is vast geen verrassende informatie, want ik hang daar vrij regelmatig rond.

Niet voor de gezelligheid hoor, al klinkt dat onderhand ook wat ongeloofwaardig.

Vandaag lig ik weer opgenomen op afdeling 4B, maar ook dat verblijf is evenmin verrassend, want ook opnames zijn bij mij geen uitzondering.

Image by United Nations COVID-19 Respons
Image by Andre Mouton

Ik zie, ik zie wat jij ook ziet

Meneer?’

‘Hallo meneer?’

Voor mij in de rij bij de kassa in de supermarkt staat een man.

Ik zie dat hij dik is.

‘Meneer, u heeft wel wat kilo’s te veel aan uw lijf zitten’ zeg ik hem.

De man draait zich om en kijkt me verbaasd aan.

bottom of page