Leefbaar met PH
Pas na de dubbele longtransplantatie zónder de PH kwam ik erachter hoe slecht ik mij lichamelijk daarvoor eigenlijk altijd heb gevoeld mét PH.
Als je leest over wat PH inhoudt, dan verwacht je dat het leven met PH één en al ellende is. Gek genoeg heb ik het nooit als ‘dramatisch’ ervaren. Als het mogelijk zou zijn geweest, dan had ik de PH met alle liefde laten verdwijnen, maar binnen het drama en alle beperkingen vond ik toch geluk en een heleboel mogelijkheden.
Uit mijn boek ‘De onzichtbare patiënt’ uit 2009.
Hoe het begon (13-05-2003)
Een tosti ham-kaas, van bruinbrood en schuin door het midden gesneden. Dat is mijn ontbijt op deze dinsdag, 13 mei 2003.
Op de hoek van een restaurant bij mij in de straat eet en drink ik nog wat, voordat ik naar een voor mij onbekend ziekenhuis ga. Terwijl ik mijn tosti eet, belt Mister Bankbiljet met een vriend om het adres te vragen. Op de scooter tuffen we op ons gemak naar het ziekenhuis. Het is heerlijk weer deze dag, eigenlijk een hele mooie dag. Eigenlijk een veel te mooie dag om een bezoek te brengen aan een ziekenhuis.
