Waar iedereen alleen maar ontzettend blij was dat ik wonder boven wonder nog leefde, was ik juist ook ontzettend aan het balen van hoe ik eruitzag, of beter gezegd; hoe ik er niet uitzag. Een prijs voor mijn doorzettingsvermogen zou je mij zeker wel hebben gegeven, maar bij een schoonheidswedstrijd zou ik niet eens in aanmerking zijn gekomen voor de poedelprijs.

 

Je wordt voor een transplantatie voorbereid op mogelijke lichamelijke complicaties, maar het onderwerp ‘uiterlijk’ hadden ze voor het gemak maar even overgeslagen.

​

Met zo’n veranderd uiterlijk door o.a. het gebruik van Prednison en haar dat na een overvloed aan narcoses en een overdosis spanning de neiging heeft om met bosjes tegelijk uit te vallen, was een eenvoudige verlenging van een paspoort vanwege die pasfoto ineens een hels karwei. Ik had op dat moment nog wel stapels pasfoto’s liggen van tien jaar geleden, maar ik denk niet dat deze door hadden kunnen gaan als ‘recent’.

​

De nieuwe pasfoto werd inderdaad de lelijkste ooit.

Inmiddels kijk ik weer met plezier in de spiegel, maar die foto blijft me nog een paar jaar lastigvallen en herinneren aan de ergste periode ooit. ‘Had ik nog maar wat voor-foto’s van mezelf laten maken’ denk ik nog altijd wanneer ik naar de foto in mijn paspoort kijk.

​

Dus daar komt ‘ie mijn tip: Kijk in de spiegel. Wat zie je? Zie je er goed uit vandaag? Zit je hoofd lekker? Dat is mooi, want dan kun je nu meteen de deur uit op weg naar een fotograaf om pasfoto’s te laten maken, omdat wat nu is morgen zomaar anders kan zijn.

 

......Graag gedaan😉