De reden van de opname bepaalt uiteraard voor een groot gedeelte hoe je ziekenhuisbagage eruit gaat zien.

De nieuwe patiënt die denkt dat je de hele dag in je pyjama in bed moet liggen en in je pyjama moet rondlopen, kan ik al verklappen dat in je pyjama rondlopen door het ziekenhuis voornamelijk iets is van de vorige eeuw. Niet dat het niet zou mogen, maar de afgelopen 17 jaar heb ik zelf geen één keer een pyjama meegenomen en gedragen. Misschien heeft dat ermee te maken dat ik überhaupt geen pyjama’s draag, maar ik zie ook weinig van mijn collega-patiënten in een pyjama door het ziekenhuis paraderen, áls er al geparadeerd kan worden.

 

Ik ga qua kleding zelf altijd voor een combinatie van comfortabel en toonbaar. Het verblijf in een ziekenhuis is nooit een vrijwillige keuze, geen leuk uitje of een modeshow, maar zelf vind ik het wel prettig als ik ín het ziekenhuis redelijk lijk op de persoon die ik ook buiten het ziekenhuis ben. En dat kan door de reden van opname natuurlijk lang niet altijd, maar als het enigszins mogelijk is dan probeer ik dat wel.

​

Hoe menselijker ik eruitzie, hoe menselijker ik me voel.

Zo neem ik ook altijd mijn föhn mee en zodra ik maar een beetje energie heb en in staat ben, dan stop ik die energie in het fatsoeneren van mijn haar. Zelfs make-up gaat mee. Nou gebruik ik nooit hele ladingen make-up, maar een lik mascara op mijn wimpers vind ik wel zo gezellig staan en zorgt ervoor dat ik mij minder patiënt voel.

​

Net als de aparte ziekenhuiskleding, heb ik ook toiletartikelen alléén voor tijdens ziekenhuisopnames en dat is vooral, omdat ik het niet zo’n fris idee vind om al mijn fijne spullen te gebruiken in een omgeving die ik niet zo hygiënisch vind. Tja, een beetje smetvrees ontwikkel je als patiënt wel als je te lang in ziekenhuizen rondloopt.

Je zou denken dat er in een ziekenhuis belangrijkere zaken dan je uiterlijk zijn om je mee bezig te houden en dat klopt, maar hé, ook in het ziekenhuis weet je nooit wie je tegenkomt…

 

Ik ga het ziekenhuis in en neem mee…

 

1: Ik neem zoveel mogelijk ‘normale’ kleding mee waarin ik door het ziekenhuis kan lopen, want hoe meer ik loop hoe eerder ik ‘op de been’ ben en naar huis kan. Mijn alter ego ‘De onzichtbare patiënt’ heeft een eigen kledingplank voor ziekenhuisopnames. Ik draag   (natuurlijk) niet mijn allermooiste kleding tijdens het verblijf in een ziekenhuis, maar de aparte ziekenhuiskleding heb ik hoofdzakelijk om het leven ín en buiten het ziekenhuis een beetje gescheiden te houden. Dit om ervoor te zorgen dat ik naast patiënt voornamelijk Marlous blijf.

 

2: Ik houd er altijd rekening mee dat ik, of het nou nodig is of niet, veel op mijn ziekenhuisbed lig.  Strakke spijkerbroeken belanden dus nooit in mijn ziekenhuiskoffer.

Wat ik dan wel draag: nette sportbroeken en yogabroeken. Deze zitten het lekkerst.

 

3: De temperatuur in het ziekenhuis staat vaak op ‘standje bejaardentehuis’, waardoor ik het altijd erg subtropisch vind aanvoelen. Dikke truien laat ik daarom altijd thuis.

Ik draag dunne truien van niet-kwetsbare stof. Ik houd er altijd rekening mee dat de mouwen van de truien makkelijk omhoog kunnen voor het bloedprikken en aanleggen van een infuus. Ook let ik op het materiaal van de trui, want truien gemaakt van een te kwetsbare stof overleven een opname vaak niet door het klittenband van de bloeddrukmeter dat vaak aan de trui blijft plakken.

Losvallende truien zijn het meest praktisch, want dan kun je bij controles altijd makkelijk even je trui omhoog doen, wanneer de arts bijvoorbeeld naar hart en longen wil luisteren.

 

4: In het dagelijks leven draag ik sieraden, maar bij ziekenhuisopnames laat ik alle sieraden thuis. Dat heeft er niet alleen mee te maken dat het bij sommige onderzoeken niet praktisch is of zelfs niet mogelijk is om te dragen, maar dat is vooral met het oog op diefstal.  Alhoewel het nooit onveilig voelt in het ziekenhuis, komt het helaas regelmatig voor dat er waardevolle spullen uit (nacht) kastjes worden gestolen. Mensen kunnen toch ongezien in- en uitlopen, dus het is beter om geen waardevolle sieraden mee te nemen.

Het ‘nette’ horloge wordt zelfs omgewisseld voor het ziekenhuismodelletje: de Swatch.

 

5: Sneakers en slippers: sneakers om mee door het ziekenhuis te struinen. De slippers neem ik mee voor in de douche en in de kamer, want met al die ronddwarrelende bacteriën is dat geen overbodige luxe.

 

Wat je ook meeneemt en wat je ook draagt in het ziekenhuis, onthoud in ieder geval één belangrijk iets: het maakt in het ziekenhuis geen bal uit hoe je eruitziet, want er zijn toch geen spiegels…