2 mei 2022
Mijn hart slaat over op het moment dat ik naar de Coronazelftest kijk.
De strepen zijn zo dik gekleurd dat ik er niet over twijfel of het een positieve test is.
Héél even heb ik de hoop dat de zelftest gekke dingen heeft gedaan, maar mijn symptomen én de tweede positieve zelftest nemen die hoop meteen wel weg.
Ik voel me niet eens doodziek, maar ik had wat vage klachten en straks een afspraak bij de kapper, dus ik wilde alleen even zeker weten dat ik geen Corona zou hebben.
Dit is dus het moment waar ik al sinds begin 2020 bang voor ben, soms tegen het panische af. En nu is het zo ver en denk ik ineens zoveel: ‘Corona, jemig ik heb gewoon Corona. Dan ga ik toch dood? Of krijg ik weer een helse tijd op de ic? Dit is toch waar het al die tijd over ging? Al die vreselijke nieuwsberichten om mij te waarschuwen. Die bijna twee jaar dat ik me krampachtig verborgen heb moeten houden voor de buitenwereld, dat was toch allemaal vanwege dít?’
En nu heb ik toch ergens Corona opgepikt.
Eigenlijk is het nog best een prestatie dat ik nu pas Corona heb. Of misschien ook wel niet, want wat voor een bruisend leven heb ik de afgelopen twee jaar nou gehad?
Als ik terugdenk aan de afgelopen week in een druk Parijs is het geen wonder dat ik nu positief test.
Het klinkt in ieder geval een stuk interessanter om te zeggen dat ik vermoedelijk Corona heb opgelopen in een overvolle metro in hartje Parijs, dan in de rij bij de Action in het Stadshart van Amstelveen. Ik heb dan wel Corona, maar ik had mijn uitje naar Parijs voor geen goud willen missen. Ik had eindelijk weer het gevoel dat ik leefde na jaren stilstand.
Nu ik hier met een positieve zelftest sta denk ik: ‘Ok, en nu? Hoe werkt het ook al weer? Wel-niet-wel-niet-wel testen bij de GGD? Voor mensen zoals ik wel nog toch?! Ja. Volgens mij mag ik nog langsgaan.’ Ik zit in mijzelf te praten om even helder te krijgen wat de regels nu zijn. Ik heb me nog nooit bij de GGD laten testen, dus ik moet even bedenken hoe het zit.
Via de link van de GGD die mijn broer me direct stuurt, omdat hij de weg naar de teststraat al meerdere malen heeft afgelegd, maak ik meteen een afspraak.
Vervolgens bel ik het ziekenhuis, om contact te kunnen krijgen met mijn nefroloog.
Ik bel, omdat ik na het doen van de positieve zelftest ineens de stem van dr. Simsalabim hoorde in mijn hoofd: “Wel meteen bellen als je positief test.” Hij zegt dit soort dingen volgens mij altijd extra duidelijk, omdat hij weet dat ik de neiging heb om te lang te wachten met bellen.
Het telefonisch te pakken krijgen van een arts klinkt makkelijker dan het is, want natuurlijk plan ik dit ‘gedoe’ altijd wanneer net het hele ziekenhuis met vakantie lijkt te zijn.
Na bijna heel mijn medische contactpersonenlijst te hebben afgebeld, word ik uiteindelijk teruggebeld door de dienstdoende nefroloog.
Het horen van een bekende naam en stem geeft mij een dan-komt-het-wel-goed-gevoel.
Het wordt een bezoek aan de Spoedeisende Eerste Hulp. Eigenlijk zoals verwacht. Zo verwacht dat ik mijn spullen daarvoor al bij elkaar had gesprokkeld, nog vóórdat ik überhaupt wist wat het plan was.
Met een tas essentiële spullen, wat bij mij inhoudt dat er ook vooral snacks en drinken meegaan, spring ik in de auto naar het ziekenhuis.
Ik ken het SEH-riedeltje wel, het is gebruikelijke kost, dus ik draai mijn hand er bijna niet meer voor om.
Op de SEH aangekomen lijken ze niet meer helemaal ingesteld op de komst van Coronapatiënten, waardoor ik maar voor de grap mijn excuses aanbied voor het achterlopen met het volgen van de trend.
Ze zeggen dat ze hopen dat ik de allerlaatste Coronapatiënt ben. Laat ik het ook hopen voor ze.
Het wordt een opname ter observatie en een infuus met antistoffen, omdat ik na drie vaccins zo goed als geen antistoffen heb aangemaakt.
Terwijl het infuus loopt denk ik: ‘Natuurlijk heb ik nu Corona en ben ik hier nu, want het is mei. En bijna alles gebeurt zo’n beetje in mei; In mei ben ik jarig, in mei kreeg ik de diagnose Pulmonale Hypertensie en in mei heb ik mijn nieuwe longen gekregen.
Met dit infuus moet het wel goedkomen, want in mei Corona krijgen én overleven zou wel héél erg lekker passen bij de rest van het rijtje in mei, nietwaar?
