Op zomaar een ochtend grijp ik bij het wakker worden meteen naar mijn mobiel. Zo open ik wat websites om mijzelf al meteen te overprikkelen met rampzalige berichten in online kranten, check ik mijn mail en zie ik dat Douglas wéér 25% korting heeft op alle crèmes, lees ik op LinkedIn wat berichten van mensen die een veer in hun eigen bips steken en ga ik vervolgens door naar Instagram om naar wat accounts te gluren van mensen waar ik nog nooit van heb gehoord.
Ik blijf hangen bij het account van LavieSanne. Het is een leuk en spontaan niets-aan-de-hand-type dat met haar niets-aan-de-hand-leven in een niets-aan-de-hand-wijk woont en ik vind haar grappig, dus ik blijf kijken naar de filmpjes op haar account. Haar meest recente filmpje is duidelijk reclame, maar iets in mij zorgt ervoor dat ik blijf kijken naar de weinig sexy beugelloze bh van Hema die ze promoot.
Al tijden heb ik een gigantische pijn onder mijn linkerborst, precies onder de beugel van al mijn beugelbh’s. Daar waar één van de vele littekens zit van de dubbele longtransplantatie. Het is eigenlijk niet zo raar dat het gevoelig is bij de littekens van de longtransplantatie, want het geheel ziet er door de bij de longtransplantatie ontstane complicaties ook wel uit als een mislukte goocheltruc van Hans Klok.
De pijn onder de borst is al tijden zo intens dat ik het ziekenhuis al heb ingeschakeld, omdat ik bang was dat het iets ernstigs zou zijn.
Als vaste klant hoef ik maar te bellen met onzekerheid over mijn gezondheid en de onderzoeken zijn al geregeld.
Alles is al uit de kast getrokken om te achterhalen waar deze pijn vandaan komt, maar zonder resultaat. Waarschijnlijk is het ontstoken littekenweefsel, maar zeker weten doen ze het ook niet.
Zo langzamerhand word ik wanhopig van de felle brandende pijn die continu aanwezig is.
Het is fijn dat een mammografie en een hartecho geen rare afwijkingen hebben laten zien.
Na het in 2003 krijgen van de diagnose Pulmonale Hypertensie, geloof ik gevoelsmatig bijna niet meer in onschuldige kwalen. Het stemmetje dat: ‘Het zal wel weer iets ernstigs zijn’ zegt, is helaas altijd aanwezig. Niet altijd op de voorgrond, maar nooit afwezig. Ook al is mijn pijn er niet mee verholpen, het is toch geruststellend dat nieuw drama door onderzoeken voor nu is uitgesloten.
De beugelloze bh van Hema die ik op Instagram voorbij zie komen; ik denk niet dat er iemand is die er warm van wordt, maar
ik denk dat het voor mij wellicht iets zou kunnen zijn. ‘Wie geen pijn wil lijden, moet soms accepteren dat het niet zo mooi is’ is het spreekwoord, toch…?
Ik laat me dus influencen en ik ga naar de Hema. Niets mis met de Hema, ik ben dol op deze winkel, voornamelijk op de veel te zoute hotdogs die ik eigenlijk niet kan eten.
In de Hema loop ik meteen op mijn doel af. Daar hangt ‘ie; de seksloze beugelloze bh. Tussen alle andere seksloze bh’s. En nog in de aanbieding ook, ik denk dat het een teken is. Ik koop de zwarte, dat is minder erg dan de huidkleurige.
Hoopvol ga ik met mijn nieuwe aanwinst naar huis.
Na één dag met mijn nieuwe seksloze bh merk ik al zoveel verbetering, dat ik meteen een tweede exemplaar koop.
Nog geen week later en de pijn is compleet verdwenen.
Ik heb de zorg weer voor honderden euro’s belast, terwijl de oplossing nog geen paar tientjes kostte.
Die influencers zijn zo gek nog niet met hun bloedirritante reclames, dus ik ben (soms) toch blij dat ze bestaan. Geinig die influencers, maar ik kan natuurlijk eigenlijk maar één iemand écht enorm bedanken voor het laten verdwijnen van mijn pijn en dat is: de Hema. Écht Hema.
