top of page
Zoeken
  • macdeneree

Straatpraat seizoen

‘The FUCK, ik ben gewoon zwangerrrrr. Té bizarrrr’. Ik loop met Tips langs één van de bankjes op de Falckstraat waar het meisje dat erop zit nieuws deelt met de persoon met wie ze aan het bellen is.

Ik zou haar uitbundig kunnen feliciteren, maar ik weet helemaal niet of het wel een geplande zwangerschap is, dus ik vind het verstandig om mijn mond te houden.

Een paar bankjes verder zit een jonge vrouw. Ze heeft een schoenendoos in haar handen met daarin sandalen die ze vermoedelijk net heeft gekocht. Ik kan het me wel voorstellen, want vandaag heeft de eerste zonnestraal zich laten zien na weken van alleen maar regen. Dat is wel een schoenenwissel waard.


Tips loopt haar kant op, wat niet zo wonderlijk is, want Tips is een aandachtstrekker én mensenliefhebber. Met haar kijk-nou-hoe-schattig-ik-ben blik loopt ze kontwaggelend en zelfverzekerd op de jonge vrouw af. ‘Is het al een ouder hondje?’ vraagt de jonge vrouw me twijfelend. Ik antwoord dat Tips al dertien is, waarbij ik altijd ietsje sip kijk op het moment dat ik haar leeftijd uitspreek, omdat het besef er bij mij is dat ze een hond op leeftijd is. Wat heb ik als ‘overgevoelig’ type al vaak lopen janken om het feit dat Tips niet het eeuwige leven heeft, terwijl ze er nog gewoon is. Een cursusje ‘In het hier en nu’ zou geen slechte optie voor mij zijn.

‘Jij hebt nieuwe sandalen gekocht’ merk ik op, waarna er een gesprek ontstaat.


Het is geen uitzonderlijk gegeven dat ik hier op de Falckstraat met iemand aan de praat raak, want deze straat om de hoek bij mijn huis is als een openlucht buurthuis, waar de mensen zelfs een beetje voelen als de collega’s die ik nergens anders heb.

In de lente en de zomer komen de mensen meer buiten en zijn ze opgewekter, dan is het echte Straatpraatseizoen, mijn lievelingstijd van het jaar.


De jonge vrouw blijkt hier in de buurt te wonen, vertelt ze mij, terwijl ze haar nieuwe sandalen aantrekt.

Ze vindt Tips een leuke hond en vindt honden in het algemeen erg leuk, maar ze is alleenstaand, heeft zelf een kat en geen tijd voor een hond.

‘Ik ben ook alleen en ik heb ook een hond en het leven met een hond is fantástisch’ zeg ik haar op een toon alsof ik haar wil bekeren, waarbij ik even het belangrijke detail vergeet te vertellen dat ik niet werk en dus tijd heb voor een hond.

Waarom ik het doe weet ik niet, maar ik vertel de wildvreemde vrouw dat ik vanwege mijn gezondheid geen kinderen heb kunnen krijgen en dat Tips als gevolg daarvan in mijn leven is gekomen.

Ik vermoed dat eigen openheid voor andermans openheid zorgt, want ineens vertelt de jonge vrouw mij over haar leven met Endometriose.

Terwijl we praten over ziekenhuizen, diagnoses, beperkingen en onbegrip bedenk ik hoe bijzonder ik deze ontmoeting vind. Met haar prachtige gezicht zou ze zo model kunnen zijn, maar al pratende blijkt ze iemand te zijn die ook deels leeft in de ‘parallelle wereld’ waarin ik me bevind.


Toen ik vanmorgen wakker werd voelde het even alsof ik de dag geen voldoende zou gaan geven. Het zijn van die dagen die ik af en toe heb. Dan verklapt de lach op mijn gezicht niet hoe ik me werkelijk aan de binnenkant voel.

In plaats van dat ik gewoon accepteer dat die dagen erbij zitten, ga ik me vooral een partijtje schuldig voelen over die somberheid waardoor ik soms word overvallen. Ik heb mijzelf namelijk aan laten praten dat ik eeuwige dankbaarheid moet voelen door het krijgen van nieuwe organen, maar de realiteit is dat dát gevoel er bij mij niet altijd is.

Straatpraat lijkt ook wel op straattherapie, want door dit spontane praatje ziet de dag er ineens veel rooskleuriger uit en krijgt de dag nu al een voldoende i.p.v. de in de ochtend ingeschatte onvoldoende.

De jonge vrouw en ik zeggen elkaar gedag met een ‘we komen elkaar vast snel weer tegen hier op straat’ en ik loop weer door met Tips voor haar gebruikelijke rondje en op weg naar nog meer Straatpraat.


Ik worstel regelmatig met het feit dat mijn rol in het leven niet altijd duidelijk is voor mijzelf, maar daar hoef ik deze maanden helemaal niet over te piekeren, want nu ben ik straatprater en dát is een héle prettige rol.




264 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Faamnaam

bottom of page